8.Τσακίζεται να παρουσιαστεί σε εκδήλωση επώνυμου φεϊσμπουκά φίλου του και να τον γνωρίσει επιτέλους από κοντά για να εισπράξει την πλήρη απαξίωση του τύπου «θύμισέ μου πού σε ξέρω...», διότι ως γνωστόν, οι επώνυμοι κάνουν φίλους μόνο επώνυμους. Αποδειγμένο και διπλοκαρατσεκαρεσμένο.
9. «Τσιμπάει», όταν κάποιος τον πειράξει με κάποιο σχόλιο που θα κολλήσει κάτω από τη δημοσίευσή του. Κακό! Η καλύτερη απάντηση σε αυτό το σχόλιο είναι η απαξίωση διά της σιωπής. Βέβαια, υπάρχει κι εδώ η διαγραφή –μπορείς να διαγράψεις όποιο σχόλιο δε σου αρέσει–, αλλά αυτό θεωρείται χειρίστη κίνηση, αν όχι δειλία, στον εικονικό κόσμο του φατσοβιβλίου.
10. Παρασύρεται στον αγώνα δρόμου «ποιος έχει τους περισσότερους φατσοβιβλιοφίλους», ο οποίος αγώνας, βεβαίως, είναι μόνιμη κατάσταση για πολλούς στο φατσοβιβλίο, λες και με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται η αυτοεκτίμησή τους. Κι επίσης είναι ο βασικός λόγος που κρατούν στη λίστα φίλων τους κι εκείνους που δεν τους δίνουν ποτέ σημεία ζωής.
11. Αφήνει ανοιχτό το παράθυρο συνομιλίας, διότι προφανώς δεν ξέρει ακόμη πώς να το κλείσει ή διότι χαίρεται (ακόμη) τη χαρά της... επικοινωνίας. Λάθος μεγάλο (όπως θα διαπιστώσει πολύ γρήγορα), διότι σπάνια μπορεί να προλάβει να κάνει μια συζήτηση της προκοπής με κάποιον, διά τον απλό λόγο ότι βλέπουν κι άλλοι το ανοιχτό παράθυρο και μπαίνουν. Ένα μέτριο μυαλό συνήθως δεν μπορεί να κάνει ξεχωριστή συζήτηση (έστω κουβεντούλα) με πάνω από (άντε) δύο άτομα.
12. Στέλνει φιλικό μήνυμα σε επώνυμο, θεωρώντας τον «φιλαράκι». Λάθος μεγάλο (όπως θα διαπιστώσει πολύ γρήγορα), διότι ενενήντα εννιά τοις εκατό τρώει πόρτα – και αν αυτό γίνει στο παράθυρο συζήτησης, θα φάει... παραθυρόφυλλο.
13. Νομίζει ότι, μπαίνοντας στον κόσμο του φατσοβιβλίου, του άνοιξαν διάπλατα οι πύλες της επικοινωνίας και όλοι περιμένουν πώς και πώς να διαβάσουν τη γραφή του ή να εκτιμήσουν την όποια καλλιτεχνία του ή ν’ αγοράσουν το προϊόν του και πάει λέγοντας... Λάθος μεγάλο (όπως θα διαπιστώσει πολύ γρήγορα), διότι κανείς δεν τσιμπάει.
14. Δεν κρατάει αρχείο με εκείνους που διαγράφει ή που τον διαγράφουν, ώστε να ξέρει να μην αποδεχτεί ξανά αίτημα από τους διαγραφέντες ή να μην ξανακάνει αίτημα στους διαγράψαντες, και, όταν η λίστα των φατσοβιβλιοφίλων του ξεπερνάει τον αριθμό που μπορεί να συγκρατήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, χάνει το λογαριασμό, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή η φατσοβιβλιοαξιοπρέπειά του – διότι καλά να δείξει... μεγαλοψυχία (έστω και εν αγνοία του) και ν’ αποδεχτεί αίτημα από κάποιον διαγραμμένο, όμως το να ρίξει τα μούτρα του και το να στείλει ξανά αίτημα σε κάποιον που τον έχει διαγράψει δεν το κάνει ούτε ο βαμμένος φατσοβιβλιοσυλλέκτης!