Η εικονική κοινωνία του φέισμπουκ με την προσωπική μου ματιά

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Χαρακτηριστικοί τύποι του φατσοβιβλίου (συνέχεια)

6. Φατσοβιβλιο-ομαδοδημιουργός
 
Κάθε φεϊσμπουκάς που σέβεται τον εαυτό του δε νοεί να μη δημιουργήσει και μια ομάδα, κι ας είναι αυτή του τύπου «Το κόκκινο τάνγκα της γιαγιάς μου», 
 όπως έχω ήδη αναφέρει. Όμως ειδικά ο φατσοβιβλιο-ομαδοδημιουργός δεν περιορίζεται στη δημιουργία μίας ή έστω δύο ομάδων. Δεν προλαβαίνει, ας πούμε, να πεθάνει κάποιος επώνυμος, κι αυτός σπεύδει να φτιάξει ομάδα για το μακαρίτη. Τον στραβοκοιτάζει ο γείτονάς του και την επόμενη στιγμή έχει δημιουργήσει την ομάδα «Με στραβοκοίταξε ο γείτονας!». Και καλά την έκανε την όποια ομάδα του... Έλα μου, ντε, που θέλει σώνει και καλά να γίνεις κι εσύ μέλος της ρημάδας της ομάδας του! Και σε βομβαρδίζει, λοιπόν, με σχετικά αιτήματα και δε χαμπαρίζει εάν αγνοείς συστηματικά το αίτημά του. Άσε που μπορεί και να τσαντιστεί με την απόρριψή σου και να σε ξεγράψει τελικά από φίλο του! Θα μου πεις «σιγά τα ωά!». Ναι, αλλά δε θα έλεγες το ίδιο εάν ήσουν.....(διάβασε το Νο7) 

7. Φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτης
Με το που μπαίνει αυτός στο φατσοβιβλίο, αρχίζει να κάνει αιτήματα φιλίας προς όλες τις κατευθύνσεις, προκειμένου να φτάσει τον αριθμό των 5.000 φίλων, που έχει θέσει ως όριο το φατσοβιβλίο για τον κάθε φεϊσμπουκά. Και θέλει να τον φτάσει αυτόν τον αριθμό όσο γίνεται πιο γρήγορα, για να ανοίξει το δεύτερο προφίλ του. Δεν τον ενδιαφέρει ποιοι μπαίνουν στη λίστα του. Αρκεί να φουσκώνει ο ενδεικτικός αριθμός στο προφίλ του. Παρακολουθεί, λοιπόν, την ανάπτυξη αυτού του αριθμού και πονάει πραγματικά κάθε φορά που πέφτει μια ή δυο μονάδες προς τα κάτω. Το
οποίο συμβαίνει μερικές φορές, είτε διότι το φατσοβιβλιοσύστημα το κάνει για πλάκα (για να σπάσει προφανώς τα νεύρα όσων παρακολουθούν συστηματικά αυτόν τον αριθμό διά διάφορους λόγους ο καθένας) ή φιλία πράγματι κάποιοι διαγράφουν αυτή τη  (για διάφορους επίσης λόγους ).
8. Φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτης με αυτοπεριορισμούς
Αυτός είναι μια «εξέλιξη» του απλού φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτη από πάνω. Κι εξηγώ: Ο φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτης με αυτοπεριορισμούς, όταν φτάνει να έχει περίπου 2.000 φατσοβιβλιοφίλους, όσο και να θέλει να τους κάνει 5.000, από κάποια εσωτερική ανάγκη (μαζοχιστική;) αυτοπεριορίζεται και διά λόγους αξιοπρέπειας δεν κάνει πλέον αίτημα σε όποιον όποιον. Ναι, ΟΚ, δεν τον ξέρει τον τύπο που του κάνει αίτημα φιλίας (και ποιος ξέρει ποιον, στο κάτω κάτω, εκεί μέσα), αλλά τουλάχιστον να έχει έναν... αξιοπρεπή αριθμό κοινών φίλων. Πάνω από εκατό είναι ένας αξιοπρεπής
αριθμός για κάποιον που αριθμεί πάνω από 1000 φίλους – διότι φυσικά δε διανοείται να κάνει αίτημα φιλίας σε κάποιον που έχει μικρότερο αριθμό φίλων από εκείνον (ε, όχι να κάνει αίτημα φιλίας σε φατσοβιβλιοπαρία!). Περιττό να πω ότι αυτός ο τύπος ελέγχει συνέχεια με το δεξί του μάτι τις προτάσεις φίλων που του κάνει το φατσοβιβλιοσύστημα στη δεξιά άκρη της αρχικής σελίδας, μήπως του ξεφύγει κάποιος με τον οποίον έχει τον επιθυμητό αριθμό κοινών φίλων. 



Σημείωση: Όλοι οι "χαρακτηριστικοί τύποι του φατσοβιβλίου" συγκεντρώνονται, μετά την επί μέρους ανάρτησή τους, στην αρχική ανάρτηση με αυτό το θέμα (17 Αυγούστου 2010).
©Βούλα Μάστορη

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Χαρακτηριστικοί τύποι του φατσοβιβλίου (συνέχεια)

5. Φατσοβιβλιοπαίχτης: Παίζει μετά μανίας τα διάφορα παιχνίδια που υπάρχουν στο φατσοβιβλίο – Mafia Wars, FarmVille, Happy Aquarium... Και καλά να παίζει το παιχνίδι του. Και καλά να γεμίζει το φατσοβιβλιότοιχο με τις επιτυχίες του. Έλα μου, όμως, που μερικοί από αυτούς θέλουν να παίζει και κάποιος άλλος ταυτόχρονα το ίδιο παιχνίδι – όχι μαζί του, αλλά να παίζει ο καθένας τους χώρια και να ξέρουν ότι το παίζει και ο άλλος ταυτόχρονα... έτσι, για το άθλημα και μόνο. Τι σόι φατσοβιβλιοανωμαλία είναι αυτή δεν ξέρω. Σου ζητούν, λοιπόν, κάθε λίγο και λιγάκι να παίξεις αυτό το παιχνίδι και, μέχρι να μάθεις πώς να αποκλείσεις αυτή την εφαρμογή, βομβαρδίζεσαι με τα σχετικά αιτήματα. Αλλά μπορεί και να σου το ζητούν από απλή υστεροβουλία, με το σκεπτικό ότι, εάν παίζεις αυτό το παιχνίδι, μπορεί κάποια στιγμή να τρέξεις και να τους βοηθήσεις. Διότι, ναι, κάπου και πού βγαίνουν στον τοίχο και φωνάζουν «Βοήθεια!». Ποια ακριβώς βοήθεια ζητούν, θα σας γελάσω, διότι μέχρι τώρα δεν έχω ενδώσει στα φατσοβιβλιοπαχνίδια – όσο και να λένε μερικοί ότι μπαίνουν στο φατσοβιβλίο αποκλειστικά και μόνο για τα παιχνίδια του!
©Βούλα Μάστορη

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Το Διαδίκτυο βλάπτει;

Το Διαδίκτυο βλάπτει;
 (απόσπασμα από άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ χτες 22/8/2010)


Γινόμαστε λοιπόν λιγότερο έξυπνοι; Περί αυτού πρόκειται; Πιθανόν. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζονται στο «The Shallows» («Τα ρηχά»), το νέο βιβλίο του γκουρού της τεχνολογίας Νίκολας Καρ, η υπερδραστηριότητά μας στο Διαδίκτυο βλάπτει τις διανοητικές ικανότητες που χρειαζόμαστε για να επεξεργαστούμε και να κατανοήσουμε απαιτητικά κείμενα. Η ολοήμερη τροφοδότηση με ειδήσεις μάς κάνει να πηδάμε από το ένα άρθρο στο άλλο, χωρίς αναγκαστικά να εμβαθύνουμε σε οποιοδήποτε περιεχόμενο. Το διάβασμά μας διακόπτεται συχνά από το ηχητικό σήμα του τελευταίου email. Και απορροφούμε τώρα μικρές σειρές λέξεων στο Twitter και το Facebook πολύ πιο συχνά απ' ό, τι μεγαλύτερα κείμενα.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι, αν και, εξαιτίας του Ιντερνετ, έχουμε γίνει πολύ καλοί στο να συλλέγουμε ένα ευρύ φάσμα πληροφοριών, ταυτόχρονα ξεχνάμε βαθμιαία πώς να σταθούμε, να συλλογιστούμε και να συσχετίσουμε όλα αυτά τα στοιχεία μεταξύ τους. Έτσι, όπως παρατηρεί ο Καρ, «χάνουμε την ικανότητά μας να εξισορροπούμε αυτές τις δύο διανοητικές λειτουργίες».

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Χαρακτηριστικοί τύποι του φατσοβιβλίου (συνέχεια)

4. Φατσοβιβλιογκομενοσυλλέκτης: Προφανώς αρσενικού γένους τούτος, κάνει συλλογή από φατσοβιβλιογκόμενες (μια συλλογή καθαρά εικονική, να εξηγούμαστε). Βολτάρει στο φατσοβιβλίο και κάνει αιτήματα φιλίας μόνο σε γυναίκες και, μάλιστα, σ’ εκείνες που έχουν αναρτήσει στο προφίλ τους όμορφες φωτογραφίες – αδιαφορώντας αν αυτές οι φωτογραφίες ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα, μια και, επειδή δε θέλει να χάσει καμία από αυτές τις «γκόμενες», ο ίδιος δε διακινδυνεύει να ξεπεράσει ευθέως τα όρια της φατσοβιβλιοφιλίας και, έτσι, είναι αμφίβολο έως απίθανο να γίνει αυτοψία στο θέμα. Βεβαίως, αφήνει πάντα κάποιο παράθυρο ανοιχτό για την όποια πρωτοβουλία –αν, και όποτε έρθει (που δεν έρχεται)– κάποιας από τις ωραίες της συλλογής του. Πάντως, ως γνήσιος συλλέκτης, βασικά τις θέλει όλες πρωταρχικά ως... συλλεκτικά κομμάτια προς επίδειξη.
©Βούλα Μάστορη

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Χαρακτηριστικοί τύποι του φατσοβιβλίου (συνέχεια)

3. Φατσοβιβλιοελληνάρας: Δεν αφήνει ξενόφερτη μύγα στο σπαθί του, το οποίο κραδαίνει υπέρ πίστεως και πατρίδος σε κάθε αντιφρονούντα ή σκεπτικιστή ή δίβουλο ή, ή, ή... Προσδοκεί ως Έλληνας πατριώτης να πάρει πίσω την Πόλη και ό,τι έδαφος κατακτήθηκε από την εποχή του Μεγαλέξανδρου και μετά... κι ας έχει αλλάξει χέρια αυτό το έδαφος στο μεταξύ. Και επιμένει να φατσοβιβλιοθρηνεί για όλες τις Χαμένες Πατρίδες και να οικτίρει όσους τυχόν τολμούν να εκφράσουν ικανοποίηση από κάποιο ταξίδι τους σε κάποια από αυτές, ενώ στις εθνικές εορτές υψώνει την ελληνική σημαία στο προφίλ του (αντικαθιστά τη φωτογραφία του με τη σημαία) και καλεί πατριωτικά και τους υπόλοιπους φεϊσμπουκάδες να κάνουν το ίδιο, θεωρώντας δεδομένη (ναι, καλά) την τοποθέτηση μιας πραγματικής σημαίας στο μπαλκόνι ή παράθυρο ή πόρτα ή όπου αλλού τέλος πάντων.
©Βούλα Μάστορη

Διαδίκτυο: Ο σύγχρονος φτερωτός έρωτας (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_16/08/2010_350849)

Το διαδίκτυο παίζει ήδη (και θα παίζει ολοένα και περισσότερο) σημαντικό ρόλο και στις ερωτικές σχέσεις των φεϊσμπουκάδων. Κι ευνοεί στην κατάργηση των υπαρχόντων μέχρι τώρα ταμπού. Απόδειξη ότι η σχετική έρευνα αναφέρει μεταξύ άλλων ότι "Μεταξύ των ζευγαριών που γνωρίστηκαν στο Διαδίκτυο, το 61% αφορούσε ζευγάρια του ίδιου φύλου".

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Χαρακτηριστικοί τύποι του φατσοβιβλίου

Σημείωση: στην περιγραφή χρησιμοποιείται το αρσενικό γένος, αλλά οι χαρακτήρες ανήκουν και στα δύο φύλα, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, όπου γίνεται και η σχετική διευκρίνηση.

1. 
Φατσοβιβλιοκαλημεράκιας/νυχτάκιας/σπεράκιας-και-πάει- λέγοντας


 Είναι αυτός που σαν ρολόι επαρχιακής μητρόπολης σημαίνει αδιαλείπτως το ξημέρωμα, το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ, τη νύχτα, τα μεσάνυχτα και πάει λέγοντας, ευχόμενος στους φίλους, όσοι τυχαίνουν εκείνη τη χρονική στιγμή να βολτάρουν στον «τοίχο» (φανερά ή όχι), καλό ξημέρωμα, καλό μεσημέρι και πάει λέγοντας. Όσο πιο πολλούς φατσοβιβλιοφίλους έχει, τόσο και πιο πολλές αντευχές πιθανόν να έχει κάτω από τη δημοσίευση-χαιρετισμό του. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που επιμένουν να καλησπερίζουν, να καληνυχτίζουν και πάει λέγοντας στον αέρα γενικώς, αδιαφορώντας αν η καλημέρα, καληνύχτα και πάει λέγοντας πέφτει στο κενό και δεν έχει κάποια ανταπόκριση ή έστω ένα «μου αρέσει» (που το έχει το φατσοβιβλιοσύστημα έτοιμο κάτω από τη δημοσίευση και απλώς το κλικάρει όποιος θέλει να φανεί ευγενικός ή φιλικός ή απλώς να θυμίσει την παρουσία του διακριτικά στον χαιρετούντα και (ίσως) στους υπόλοιπους του τοίχου). Γιατί επιμένει να χαιρετάει χωρίς απόκριση; Ίσως από περισσή ευγένεια ψυχής. Ή διότι «μια καλημέρα είναι αυτή. Πες την κι ας πέσει κάτω».
2.
Φατσοβιβλιοευχόμενος-για-την-αρχή-και-το-τέλος-της-βδομάδας


Αυτός χαιρετίζει ευγενικά και κεφάτα κάθε Δευτέρα την αρχή της εβδομάδας και το ίδιο κάνει και για το τέλος της – το Σαββατοκύριακο. Βεβαίως το ξεκίνημα και το τέλειωμα της βδομάδας χαίρουν της προσοχής όλων των φεϊσμπουκάδων, αλλά με διαφορετικό τρόπο το καθένα: Η μεν Δευτέρα με περίσκεψη ή βαριεστημάρα ή απόγνωση ή απέχθεια –άντε στον τροχό πάλι!– και με την ευχή να περάσει καλά και κυρίως ΓΡΗΓΟΡΑ, το δε Σαββατοκύριακο (και για ορισμένους προνομιούχους το Παρασκευοσαββατοκύριακο) με ανακούφιση και μια τρελή ελπίδα χαλάρωσης ή ξεσαλώματος, αισθήματα που βιάζονται τόσο πολύ να βιώσουν, ώστε οι ευχές για ένα καλό Σ/Κ ν’ αρχίζουν να πέφτουν βροχή, πριν καν εκπνεύσει η Πέμπτη! Μεταξύ μας, αυτό το Σ/Κ εμένα μου φέρνει στο νου «προϊόν» αφόδευσης, γι’ αυτό και το άλλαξα σε Σουβουκού από τις πρώτες μέρες της φατσοβιβλιοθητείας μου. Έτσι, όποτε μου ’ρθει να ευχηθώ για το τέλος της εβδομάδας (εμένα βασικά όλες οι μέρες είναι ίδιες πλέον), γράφω «Καλό Σουβουκού!». Ο φατσοβιβλιοκύκλος μου το έχει αποδεχτεί, αλλά υποπτεύομαι ότι μου έχουν κολλήσει το παρατσούκλι «Σουβουκού, η συγγραφέας»...

3. 
Φατσοβιβλιοελληνάρας


Δεν αφήνει ξενόφερτη μύγα στο σπαθί του, το οποίο κραδαίνει υπέρ πίστεως και πατρίδος σε κάθε αντιφρονούντα ή σκεπτικιστή ή δίβουλο ή, ή, ή... Προσδοκεί ως Έλληνας πατριώτης να πάρει πίσω την Πόλη και ό,τι έδαφος κατακτήθηκε από την εποχή του Μεγαλέξανδρου και μετά... κι ας έχει αλλάξει χέρια αυτό το έδαφος στο μεταξύ. Και επιμένει να φατσοβιβλιοθρηνεί για όλες τις Χαμένες Πατρίδες και να οικτίρει όσους τυχόν τολμούν να εκφράσουν ικανοποίηση από κάποιο ταξίδι τους σε κάποια από αυτές, ενώ στις εθνικές εορτές υψώνει την ελληνική σημαία στο προφίλ του (αντικαθιστά τη φωτογραφία του με τη σημαία) και καλεί πατριωτικά και τους υπόλοιπους φεϊσμπουκάδες να κάνουν το ίδιο, θεωρώντας δεδομένη (ναι, καλά) την τοποθέτηση μιας πραγματικής σημαίας στο μπαλκόνι ή παράθυρο ή πόρτα ή όπου αλλού τέλος πάντων. 


4.  
Φατσοβιβλιογκομενοσυλλέκτης

 Προφανώς αρσενικού γένους τούτος, κάνει συλλογή από φατσοβιβλιογκόμενες (μια συλλογή καθαρά εικονική, να εξηγούμαστε). Βολτάρει στο φατσοβιβλίο και κάνει αιτήματα φιλίας μόνο σε γυναίκες και, μάλιστα, σ’ εκείνες που έχουν αναρτήσει στο προφίλ τους όμορφες φωτογραφίες – αδιαφορώντας αν αυτές οι φωτογραφίες ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα, μια και, επειδή δε θέλει να χάσει καμία από αυτές τις «γκόμενες», ο ίδιος δε διακινδυνεύει να ξεπεράσει ευθέως τα όρια της φατσοβιβλιοφιλίας και, έτσι, είναι αμφίβολο έως απίθανο να γίνει αυτοψία στο θέμα. Βεβαίως, αφήνει πάντα κάποιο παράθυρο ανοιχτό για την όποια πρωτοβουλία –αν, και όποτε έρθει (που δεν έρχεται)– κάποιας από τις ωραίες της συλλογής του. Πάντως, ως γνήσιος συλλέκτης, βασικά τις θέλει όλες πρωταρχικά ως... συλλεκτικά κομμάτια προς επίδειξη. 

 5. 
Φατσοβιβλιοπαίχτης


 Παίζει μετά μανίας τα διάφορα παιχνίδια που υπάρχουν στο φατσοβιβλίο – Mafia Wars, FarmVille, Happy Aquarium... Και καλά να παίζει το παιχνίδι του. Και καλά να γεμίζει το φατσοβιβλιότοιχο με τις επιτυχίες του. Έλα μου, όμως, που μερικοί από αυτούς θέλουν να παίζει και κάποιος άλλος ταυτόχρονα το ίδιο παιχνίδι – όχι μαζί του, αλλά να παίζει ο καθένας τους χώρια και να ξέρουν ότι το παίζει και ο άλλος ταυτόχρονα... έτσι, για το άθλημα και μόνο. Τι σόι φατσοβιβλιοανωμαλία είναι αυτή δεν ξέρω. Σου ζητούν, λοιπόν, κάθε λίγο και λιγάκι να παίξεις αυτό το παιχνίδι και, μέχρι να μάθεις πώς να αποκλείσεις αυτή την εφαρμογή, βομβαρδίζεσαι με τα σχετικά αιτήματα. Αλλά μπορεί και να σου το ζητούν από απλή υστεροβουλία, με το σκεπτικό ότι, εάν παίζεις αυτό το παιχνίδι, μπορεί κάποια στιγμή να τρέξεις και να τους βοηθήσεις. Διότι, ναι, κάπου και πού βγαίνουν στον τοίχο και φωνάζουν «Βοήθεια!». Ποια ακριβώς βοήθεια ζητούν, θα σας γελάσω, διότι μέχρι τώρα δεν έχω ενδώσει στα φατσοβιβλιοπαχνίδια – όσο και να λένε μερικοί ότι μπαίνουν στο φατσοβιβλίο αποκλειστικά και μόνο για τα παιχνίδια του!

6. 
Φατσοβιβλιο-ομαδοδημιουργός
Κάθε φεϊσμπουκάς που σέβεται τον εαυτό του δε νοεί να μη δημιουργήσει και μια ομάδα, κι ας είναι αυτή του τύπου «Το κόκκινο τάνγκα της γιαγιάς μου», 
 όπως έχω ήδη αναφέρει. Όμως ειδικά ο φατσοβιβλιο-ομαδοδημιουργός δεν περιορίζεται στη δημιουργία μίας ή έστω δύο ομάδων. Δεν προλαβαίνει, ας πούμε, να πεθάνει κάποιος επώνυμος, κι αυτός σπεύδει να φτιάξει ομάδα για το μακαρίτη. Τον στραβοκοιτάζει ο γείτονάς του και την επόμενη στιγμή έχει δημιουργήσει την ομάδα «Με στραβοκοίταξε ο γείτονας!». Και καλά την έκανε την όποια ομάδα του... Έλα μου, ντε, που θέλει σώνει και καλά να γίνεις κι εσύ μέλος της ρημάδας της ομάδας του! Και σε βομβαρδίζει, λοιπόν, με σχετικά αιτήματα και δε χαμπαρίζει εάν αγνοείς συστηματικά το αίτημά του. Άσε που μπορεί και να τσαντιστεί με την απόρριψή σου και να σε ξεγράψει τελικά από φίλο του! Θα μου πεις «σιγά τα ωά!». Ναι, αλλά δε θα έλεγες το ίδιο εάν ήσουν.....(διάβασε το Νο7)  



7. 
Φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτης
Με το που μπαίνει αυτός στο φατσοβιβλίο, αρχίζει να κάνει αιτήματα φιλίας προς όλες τις κατευθύνσεις, προκειμένου να φτάσει τον αριθμό των 5.000 φίλων, που έχει θέσει ως όριο το φατσοβιβλίο για τον κάθε φεϊσμπουκά. Και θέλει να τον φτάσει αυτόν τον αριθμό όσο γίνεται πιο γρήγορα, για να ανοίξει το δεύτερο προφίλ του. Δεν τον ενδιαφέρει ποιοι μπαίνουν στη λίστα του. Αρκεί να φουσκώνει ο ενδεικτικός αριθμός στο προφίλ του. Παρακολουθεί, λοιπόν, την ανάπτυξη αυτού του αριθμού και πονάει πραγματικά κάθε φορά που πέφτει μια ή δυο μονάδες προς τα κάτω. Το
οποίο συμβαίνει μερικές φορές, είτε διότι το φατσοβιβλιοσύστημα το κάνει για πλάκα (για να σπάσει προφανώς τα νεύρα όσων παρακολουθούν συστηματικά αυτόν τον αριθμό διά διάφορους λόγους ο καθένας) ή φιλία πράγματι κάποιοι διαγράφουν αυτή τη  (για διάφορους επίσης λόγους ).


8. 
Φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτης με αυτοπεριορισμούς
 Αυτός είναι μια «εξέλιξη» του απλού φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτη από πάνω. Κι εξηγώ: Ο φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτης με αυτοπεριορισμούς, όταν φτάνει να έχει περίπου 2.000 φατσοβιβλιοφίλους, όσο και να θέλει να τους κάνει 5.000, από κάποια εσωτερική ανάγκη (μαζοχιστική;) αυτοπεριορίζεται και διά λόγους αξιοπρέπειας δεν κάνει πλέον αίτημα σε όποιον όποιον. Ναι, ΟΚ, δεν τον ξέρει τον τύπο που του κάνει αίτημα φιλίας (και ποιος ξέρει ποιον, στο κάτω κάτω, εκεί μέσα), αλλά τουλάχιστον να έχει έναν... αξιοπρεπή αριθμό κοινών φίλων. Πάνω από εκατό είναι ένας αξιοπρεπής
αριθμός για κάποιον που αριθμεί πάνω από 1000 φίλους – διότι φυσικά δε διανοείται να κάνει αίτημα φιλίας σε κάποιον που έχει μικρότερο αριθμό φίλων από εκείνον (ε, όχι να κάνει αίτημα φιλίας σε φατσοβιβλιοπαρία!). Περιττό να πω ότι αυτός ο τύπος ελέγχει συνέχεια με το δεξί του μάτι τις προτάσεις φίλων που του κάνει το φατσοβιβλιοσύστημα στη δεξιά άκρη της αρχικής σελίδας, μήπως του ξεφύγει κάποιος με τον οποίον έχει τον επιθυμητό αριθμό κοινών φίλων. 

9.     
ΦατσοβιβλιοΑλφαΒήτας 
    Αυτός μπορεί να μοιάζει με τους δύο φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτες (Νο7 & Νο8) που ήδη ανέφερα, αλλά η μόνη ίσως ομοιότητά τους είναι στο ότι διαθέτουν δύο προφίλ (που μπορεί, φυσικά, ένας φατσοβιβλιοφιλοσυλλέκτης να μην καταφέρει ποτέ να τα κάνει δύο). Ο φατσοβιβλιοΑλφαΒήτας είναι συνήθως επώνυμος (δεν έχει σημασία ο λόγος της επωνυμίας του) και επίσης δεν παίρνει συνήθως ο ίδιος την πρωτοβουλία να κάνει αιτήματα φιλίας. Αυτοκρατορικά αποδέχεται ή όχι αυτά που του έρχονται. Και είναι πολλά αυτά, διότι αφενός η επωνυμία στο φατσοβιβλίο προσελκύει τα αιτήματα φιλίας όπως η ζάχαρη τις μύγες, αφετέρου η προσθήκη ενός επώνυμου στη λίστα φίλων ενός κοινού θνητού φεϊσμπουκά προσδίδει γκλαμουριά και γενικά «αναβαθμίζει» το προφίλ του. Για την ιστορία, όταν ο φατσοβιβλιοΑλφαΒήτας ανοίγει το Β΄ προφίλ του, διότι το πρώτο του έχει φτάσει το όριο των 5.000 φίλων, μπορεί αυτό το δεύτερο να γεμίσει με τους ίδιους φίλους που είχε στο πρώτο! Διότι το φατσοβιβλιοσύστημα διαλαλεί (κάτι που κάνει δημοκρατικά για όλους τους καινούριους φεϊσμπουκάδες, όπως είπαμε) το Β΄προφίλ του με το «Κάνετε προσθήκη στους φίλους σας τον Τάδε», ενώ παράλληλα ο άμεσα ενδιαφερόμενος ανακοινώνει σε όλους τους ήδη φίλους του τη δημιουργία του Β΄ προφίλ του. Αυτή η ανακοίνωση εμπεριέχει αναπόφευκτα και τα εξής ανείπωτα αλλά ευκόλως εννοούμενα: «Είδατε πόσο δημοφιλής είμαι;» «Είδατε τι... παθαίνω με τη μαζική προτίμησή σας σε μένα;» «Φυσικά κι έχω άλλα πολύ πιο σημαντικά να κάνω στη σημαντική ζωή μου, αλλά έμπλεξα εδώ στο φέισμπουκ...». Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι μπορεί και ο ίδιος ο επώνυμος στην αρχή του Β΄ προφίλ του να κάνει ό,τι και ένας κοινός φεϊσμπουκάς: αίτημα φιλίας σε μερικούς, άσχετα αν αυτοί ανήκουν ήδη στη λίστα των φίλων του στο προφίλ Α΄. Φυσικά, επιλέγει άτομα με μεγάλη λίστα φίλων (από 2.000 και πάνω), ώστε να μην πέσει το... ίματζ του καταδεχόμενος να κάνει αίτημα φιλίας σε τίποτε... παρίες του φατσοβιβλίου. Και, τελειώνοντας, θα ήθελα να προσθέσω ότι με την ίδια λογική μπορεί ο φατσοβιβλιοΑλφαΒήτας να γίνει και φατσοβιβλιοΑλφαΒηταΓάμας, το οποίο συμβαίνει ήδη. Και βέβαια αυτός πλέον, για να παρακολουθεί και τα τρία προφίλ του, υποθέτω ότι θα πρέπει είτε να μην ασχολείται με τίποτε άλλο εκτός από το φατσοβιβλίο ή ν’ αφοσιώνεται κάθε φορά στο καινούριο του. 

10. 
Φατσοβιβλιοστάρ


      Συνήθως είναι και φατσοβιβλιοΑλφαΒήτας, διότι έχει ως επώνυμος (οποιοσδήποτε ο λόγος της επωνυμίας του πάλι) πάρα πολλά αιτήματα φιλίας, τα οποία αποδέχεται συνήθως εύκολα. Αυτό, βέβαια, δεν τον εμποδίζει να φέρεται κατά τ’ άλλα ως απόλυτος σταρ. Από ψηλά εκεί στο βάθρο της δημοτικότητας που του παρέχει η επωνυμία του, κάθε τόσο δημοσιεύει στον κοινό τοίχο το δικό του κατιτί (από βαρύγδουμπες σκέψεις ή αφορισμούς μέχρι κοινότυπους σχολιασμούς για καιρικά ή πολιτικά ή τηλεοπτικά δρώμενα) και απολαμβάνει (ποιος ξέρει;) τις αντιδράσεις ή σχόλια που σπεύδουν να κολλήσουν οι κοινοί θνητοί φεϊσμπουκάδες από κάτω. Συνήθως δεν αντιδράει, δεν απαντάει, δε χαμπαρίζει σε οποιοδήποτε τέτοιο σχόλιο. Λες και είναι ο Λευκός που πετάει καθρεφτάκια και χάντρες στους Ινδιάνους, όπως είπε κάποια φατσοβιβλιοφίλη κάποτε. Και είναι σπάνιο έως απίθανο ν’ απαντήσει σε κάποιο μήνυμα που θα του στείλεις εσύ ο κοινός θνητός φεϊσμπουκάς φίλος του. Εδώ που τα λέμε, εάν παίρνει βροχή τα μηνύματα, πού ν’ αρχίσει ν’ απαντάει σε όλα αυτά; Θα χρειάζεται και γραμματέα για το φατσοβιβλίο. Όμως, από την άλλη, η συχωρεμένη η μάνα μου έλεγε «Όποιος έχει τα γένεια, έχει και τα χτένια»...


11. 
Φατσοβιβλιο-σας-γράφω-κανονικά-τυπάκιας

    Αυτός το παίζει σταρ, χωρίς να έχει όμως τα... φόντα του φατσοβιβλιοστάρ (Νο10 χαρακτηριστικός τύπος του φατσοβιβλίου). Μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ή να μην είναι επώνυμος, αυτός όμως θεωρεί οπωσδήποτε τον εαυτό του έτσι. Πριν αποδεχτεί ένα αίτημα φιλίας, το περνάει από φατσοβιβλιοκαραντίνα, η οποία μπορεί να διαρκέσει από μέρες μέχρι μήνες. Και πολύ συχνά απορρίπτει ένα αίτημα, διότι απλά δε γνωρίζει τον αιτούντα, άσχετα αν η αποδοχή αιτημάτων από άγνωστα παντελώς άτομα είναι κοινός τόπος στο φατσοβιβλίο.


12.       
Φατσοβιβλιοσνομπάκιας
 

     Στο προφίλ του συνήθως δε βάζει φωτογραφία και έχει ενεργοποιήσει κάθε εφαρμογή του απόρρητου με αποτέλεσμα το φατσοβιβλιοσύστημα να μη δίνει καμία πληροφορία για το άτομό του –ούτε εάν υπάρχουν κοινοί φίλοι με τον επισκέπτη του προφίλ του, ούτε εάν έχει καν φίλους– και κυρίως δε βάζει το κουτάκι με την ένδειξη «προσθήκη στους φίλους», που σημαίνει ότι δεν μπορείς ούτε αίτημα φιλίας να του κάνεις. Κι εσύ ο κοινός θνητός φεϊσμπουκάς διερωτάσαι: Μα καλά, τι στο διάτανο, ήθελε και μπήκε στο φέισμπουκ αυτός ο τύπος; Για να μας τη σπάει μόνο;

13.
Φατσοβιβλιοανησυχάκιας



Τρέμει από ανησυχία μην του σβήσει το φατσοβιβλιοσύστημα φίλους του. Συμβαίνει μερικές φορές, όπως έχω ήδη αναφέρει, να παίζει με τα νεύρα σου –το φατσοβιβλιοσύστημα λέω–, ανεβοκατεβάζοντας τον αριθμό των φίλων σου έτσι, για πλάκα (?). Μερικές φορές όμως τους σβήνει όλους (ή δείχνει μόνο σ’ εσένα σαδιστικά ότι έχουν σβηστεί). Ο φατσοβιβλιοανησυχάκιας όμως, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, παίρνει γύρα τα φατσοβιβλιοπαράθυρα κι εκλιπαρεί να επιστρέψουν οι φερόμενοι ως σβησμένοι φατσοβιβλιοφίλοι του και στο αναμετάξυ στέλνει κι ένα γύρο αιτήματα φιλίας... Μερικοί υποψιάζονται ότι αυτό το κάνει απλά και μόνο προς άγραν επιπλέον φατσοβιβλιοφίλων...
    
 14.
Φατσοβιβλιοπαραθυράκιας
 

 
Καραδοκεί στο παράθυρο συζήτησης και μαρκάρει στόχο, συνήθως κάποιο άτομο  επώνυμο ή κάποιο με όμορφη φωτογραφία στο προφίλ και που τυχαίνει εκείνη τη στιγμή να έχει ανοιχτή τη σύνδεση. Σε κάθε περίπτωση ο στόχος του είναι κάποιος με τον οποίο απλά έχουν γίνει φβ-φίλοι, με όλη την εικονική σημασία του όρου. Αρχίζει με ένα κολακευτικό «πλεύρισμα»  και, αν του δώσεις θάρρος, τότε θελέστα-παθέστα...

15.
      Φατσοβιβλιοκλειστοπαραθυράκιας



Βολτάρει στο φατσοβιβλίο με κλειστό πάντα το παράθυρο της συνομιλίας, έτσι δε φαίνεται ότι είναι παρών. Ο λόγος που το κάνει αυτό μπορεί να είναι α) είτε διότι θέλει ν’ αποφύγει την κουβέντα γενικά ή ειδικά με κάποια άτομα, β) είτε διότι δε θέλει να φαίνεται ότι απασχολείται με το φατσοβιβλίο αυτός ο σοβαρός άνθρωπος που έχει τόσα πιο σοβαρά να κάνει στη ζωή του..., γ) είτε διότι θέλει να «κόβει κίνηση» απαρατήρητος και σαν αλεξιπτωτιστής να πετάει πού και πού το κατιτί του ή να κολλάει κάποιο σχόλιο σε κάποιου άλλου τη κοινοποίηση. Αλλά μπορεί και δ) διότι απλά είναι πολύ ντροπαλός για μια ζωντανή συνομιλία. Ή ε) μπορεί να είναι τόσο σνομπ, που να μην καταδέχεται ζωντανή συνομιλία με κοινούς θνητούς. Ή στ) στην τελική μπορεί αυτή τη στιγμή να κάνει τη φυσική του ανάγκη κι επειδή τυχαίνει να είναι ευγενής, κλείνει τη σύνδεση, μην τυχόν και χάσει κάποια κρούση για κουβέντα και χαρακτηριστεί αγενής ή ψηλομύτης.

16.     
Ο φατσοβιβλιο-εμμένω-στους-5.000-φίλους τύπος

     

Αυτός, μόλις φτάσει στους 5.000 φίλους, αρχίζει το «κοσκίνισμα» (βλέπε διαγραφή), διότι δε θέλει να φτιάξει άλλο προφίλ, είτε διότι  απλώς βαριέται να επαναλάβει τη διαδικασία δημιουργίας προφίλ είτε διότι τώρα που έφτασε στο όριο της φατσοβιβλιοδημοτικότητας είναι ευκαιρία να κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα. Όποια και αν είναι η αιτία του «εμμένω στους 5.000», το κοσκίνισμα γίνεται συνήθως βάσει προσωπικής αξιολόγησης, και ως τοιαύτη διαφέρει στον καθένα.  Μπορεί κάποιος να διαγράφει όσους δεν του γεμίζουν το μάτι ή που δεν προσδίδουν αίγλη στο προφίλ του. Κάποιος άλλος μπορεί να διαγράφει όσους τον ενόχλησαν για τον άλφα ή βήτα λόγο (πού τον θυμάται αυτό το λόγο δεν ξέρω). Και κάποιος άλλος μπορεί να διαγράφει άτομα με τα οποία δεν έχει καμία επικοινωνία, διότι ο άνθρωπος θέλει να έχει ουσιαστική επικοινωνία με τους φατσοβιβλιοφίλους του (χμ...).

 ©Βούλα Μάστορη

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Διάσημος, γνωστός ή άσημος

"Διάσημος" είσαι όταν σε αναγνωρίζουν έξω από τα σύνορα της πατρίδας σου. "Γνωστός" είσαι κατά επίπεδα αρχίζοντας από την παρέα, γειτονιά, χωριό, πόλη, νομό... μέχρι τα σύνορα της πατρίδας σου. Εάν όμως δε βρίσκεις την αφεντιά σου στο διαδίκτυο με καμία μηχανή αναζήτησης, είσαι παντελώς "άσημος" και μην αυταπατάσαι. Μια λύση τότε είναι να φτιάξεις προφίλ στο φατσοβιβλίο και ίσως να καταχωρηθεί κάποια στιγμή το όνομά σου σε κάποια μηχανή αναζήτησης... Και μη μου πείτε ότι σας φτάνει εσάς που σας ξέρει η... μαμά σας. Το χρήμα πολλοί το μίσησαν τη δόξα κανείς...

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

H αβάσταχτη ψευδομελαγχολία του διαδικτύου

Σήμερα αναρτώ ένα κείμενο που μου το έκανε επισήμανση ο fb φίλος Αλέξης Σταμάτης.

7 Αυγούστου 2010
Μπροστά στην οθόνη δεν υπάρχουν ρίσκα. Ο χωροχρόνος αλλοιώνεται, η γλώσσα κονιορτοποιείται, η εικόνα μεταλλάσσεται. Το προφίλ ενός χρήστη είναι ένας θραυσματικός άυλος πίνακας, ένα δάσος συμβόλων, μια συνήθως κοινότοπη παράσταση in progress, μια συχνά επικολυρική ψηφιακή περφόρμανς από την οποία φυσικά απουσιάζει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Ταυτόχρονα το φέισμπουκ επαναλαμβάνει τον εαυτό του όπως στα μεσημεριανάδικα. Το φέισμπουκ ασχολείται γιατί δεν πρέπει να υπάρχει φέισμπουκ, ή πώς αλλιώς θα' ταν, ή τι λέει ποιος σε ποιον κλπ .
Κι όλοι μαζί κλαίνε και οδύρονται για την...χαμένη ουσία μέσα από το προϊστορικό κάδρο του πρώτου επιπέδου. Εκείνης της απίθανα πληκτικής ρητορικής όπου «τετριμμένα», μηδενικού ανασταστοχασμού πρωτόλεια εκτοξεύονται με άκρατη σπουδαιοφάνεια. Δεν υπάρχει χειρότερος, πιο μπασταρδεμένος συνδυασμός από τη επικολυρική ντουντούκα. Που είναι και «ολίγον ευαίσθητη».., και «ολίγον επαναστατική»…
Του στιλ «Α τι μόνοι είμαστε, Τίνα μου», «Ναι, είμαστε πολύ μόνοι, Γιώργο μου» και «Α, πόσο φοβόμαστε την έκθεση, Μαρία μου.. πώς μ ας έ κ α ν α ν έτσι » κι αλλά τέτοια άτολμα, συντηρητικά και γεροντίστικα από νέους ανθρώπους σε τρελαίνουν πραγματικά με την παντελή έλλειψη νεύρου, διάθεσης δράσης και γοητείας σκέψης. Μια ατέρμονη παρέλαση ημιθανών και χιλιοεπαναλαμβανομένων φράσεων από ένα όχι μικρό δυστυχώς κομμάτι μιας κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέρουσας γενιάς της οποίας το μάχιμο κομμάτι έχει αφήσει τις κλάψες και δρα, σκέφτεται, προσπαθεί να βρει λύσεις...
Τι μόνος, ρε φίλε; Κάνε κάτι, αντί να αναδιπλασιάζεις τη γκρίνια και το μελό… «Αχ η κοινωνία, Λιάνα μου, δε μ’ αφήνει»… Κι όλα αυτά, κομεντ στο κομεντ, μια γιγάντωση χαζοχαρουμενιάς από το κομμάτι εκείνο που περιμένουμε τα καλύτερα. «Ναι, αλλά η ζωή, Μάνο μου… η μοναξιά»...
Δεν είναι γενιά φόβου αυτή – αυτό το κομμάτι, τουλάχιστον, το συγκεκριμένο. Είναι γενιά τεμπέληδων, βολεμένων στην πολιτιστική ένδεια που παράγει η εποχή, που τους έχει έρθει ταμάμ στην νωθρότητα. οι οποίοι αντί ν’ ανοίξουν μάτια και αυτιά στη ζωή, τα κλείνουν στη βλεφαρόπτωση των πίξελ και έχουν ανάγει την αυτολύπηση ως παντιέρα. Γέροι πριν της ώρας τους, όχι από συσσωρευμένο άλγος, όχι από εργατοώρες κοπιαστικής μελέτης η δράσης, αλλά από έλλειψη νεύρου, ρίσκου, τόλμης, διάθεσης να παίξουν, να χάσουν, να κερδίσουν, να μάθουν, να καταλάβουν, να ζήσουν... Δε μπορείς να διαβάζεις κάποιον είκοσι χρόνια μικρότερο και να χασμουριέσαι -το αντίθετο έπρεπε να συμβαίνει.
Κοιτάξτε: Αν κάτι καλό κάνει αυτό ο χώρος είναι πως σου προσφέρει ένα κομμάτι για να εκφραστείς δημόσια. Γράψε λοιπόν, στύψε το μυαλό σου κι αντί να κινείσαι μεταξύ κλαψουρίσματος με γαρνιτούρα «φλου αριστικ» επαναστατικότητας, βγάλε έστω και μια πρωτότυπη σκέψη, ένα ενδιαφέρον σχόλιο. Και παράδοξο να’ ναι και αιρετικό, και «λοξό» και αστείο να’ ναι και ό,τι θες αν είναι. Απλά β γ ά λ ε κάτι αυθεντικό από μέσα σου. Από εσένα. Αληθινό. Όχι επανάληψη της κοινοτοπίας. Απείθεια ναι. Αντίδραση ναι. Αλλά αυθεντική, ρε γαμώτο. Όχι αναμάσημα όχι στολίδι. Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους με την αποχαύνωση αυτή. Πριν από σαράντα χρονιά σε κοίμιζαν αλλιώς, τώρα σε κοιμίζουν έτσι. Κι εσύ νομίζεις ότι «εκφράζεσαι».
Η σύγχρονη συγκυρία παρέχει απίστευτο υλικό για κάποιον που έχει τη δυνατότητα να δει. Συμβαίνουν απίθανης περιπλοκότητας πράματα, εξαιρετικά σύμπλεκα και σοβαρά, τα οποία σε πενήντα χρόνια θα αναλύονται φύλλο φτερό από τα φωτεινά μυαλά του μέλλοντος. Της τρελής γίνεται στο υπόστρωμα. Από τις πιο άγριες, ενδιαφέρουσες, αντιφατικές εποχές. Με μια διαφορά: δεν είναι προφανής. Αφορά το σύνολο της δράσης του ανθρώπου στον πλανήτη, όχι μόνο την κακή πολυεθνική ή τον διεφθαρμένο πολιτικό. Αφορά το όλο ζήτημα με το ζώο-άνθρωπος.
Όσοι μένουν ακόμα στο επικολυρικό τρένο του στιλ «η ζωή είναι δύσκολη.. και η μοναξιά.. » το χάσανε το παιχνίδι και διά βίου… Όσα συμβαίνουν σήμερα δεν είναι «φωναχτά». Και όσα ακούγονται φωναχτά δεν είναι εκείνα που κάνουν εκείνα που συμβαίνουν να συμβαίνουν.
Έχει πολύ μα πάρα πολύ ψωμί το πράγμα στα εντόσθια. Απλά επιζητά τα μυαλά εκείνα που θα προσπεράσουν το πρώτο πλάνο, το.. «αχ και βαχ…» και τις μοναξιές και τις ψευδομελαγχολίες. Τα μυαλά εκείνα θα διαβάσουν, θα ακουστούν, θα ζήσουν, θα ρισκάρουν… Και βασικά θα πράξουν. Όπου και να βρίσκεται ο καθείς. Η λύση δεν είναι να εφοδιάζεται κάποιος με δυο τσιτάτα και να βαράει ντουφεκιές ψευδοκατήφειας στο ψαχνό κι ύστερα να γίνονται όλοι ένας χορός οπερετικής τραγωδίας του στιλ «κοίτα με πόσο δεν μπορώ να επικοινωνήσω, πώς έχω κλειστεί έτσι στην οθόνη, κλαψ, κλαψ». Η λύση είναι να στρωθεί ο καθένας στο χώρο του και να παράγει έργο. Είτε είναι το νεοϋβριδικο αυτοκίνητο, είτε η εναλλακτική παράσταση, είτε το τραγούδι που θα τα πει αλλιώς, είτε η χαρά που θα δώσει στον άνθρωπό του, είτε το φαϊ που θα προσφέρει στο παιδί του. Και για όσους πενθούν για τη χαμένη επαφή, ας αφήσουν τις ευκολίες. Επαφή σημαίνει απέκδυση από το Εγώ και άνοιγμα στον Άλλον. ‘Η το κάνεις είτε όχι. Αλλιώς... τσιτάτα στο φέισμπουκ.
Ένα διδάσκει αυτή η εποχή: τέρμα αυτά τα αστειάκια. Πάμε παρακάτω. Δράση. Αλήθεια. Άνοιγμα. Ψάξε, φίλε, γύρω και πίσω από τα πράγματα. Γράψε κάτι που θα με κάνει και θα σε κάνει λίγο καλύτερο. Μη μου λες διαρκώς το τίποτα με γαρνιτούρα, μη μου λες ό,τι ξέρω από το γυμνάσιο με άλλα λόγια. Κάνε την πτήση σου. Ή, αλλιώς, κόψε τη σύνδεση και Get a life ! Τουλάχιστον, ακόμα και η πιο μπανάλ ατάκα του ταξιτζή έχει αιμάτινο αντίτιμο.
Aλέξης Σταμάτης

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Facebook "κατάσταση" στο προφίλ μου σήμερα

Ευτυχώς που έχουμε και το φατσοβιβλίο και λέμε και κάτι μεταξύ μας. Μπορεί η ηλεκτρονική επικοινωνία να μας στερεί τον ήχο, τη ζωντανή εικόνα, την οσμή και την αφή, αλλά μας αφήνει το συναίσθημα! Το αίσθημα πάνω από τις αισθήσεις!

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Γιατί μπήκα του λόγου μου στο Facebook

2.
Ο δικός μου λόγος που μπήκα σ’ αυτή την εικονική κοινωνία ήταν ένας βιβλιοθηκονόμος, ο οποίος μού ανακοίνωσε μια μέρα περιχαρής:
«Σας είδα και στο φέισμπουκ! Στη σελίδα θαυμαστών σας!».
  Επειδή βεβαίως δεν είχα φτιάξει –ούτε και θα έφτιαχνα ποτέ– μια τέτοια σελίδα, αποφάσισα να διερευνήσω το θέμα. Αλλά αυτή η διερεύνηση απαιτούσε καταρχήν ν’ ανοίξω παρτίδες με το φατσοβιβλίο, δηλαδή να μπω στη φατσοβιβλιοκοινότητα φτιάχνοντας ένα δικό μου προφίλ εκεί μέσα, και το οποίο έκανα.
  Μετά διαπίστωσα με ανάμικτα συναισθήματα ότι υπήρχε πράγματι μια τέτοια σελίδα για μένα, η οποία, μάλιστα, είχε δεχτεί και μηνύματα από «θαυμαστές» μου απευθυνόμενα σε μένα, μηνύματα καταδικασμένα όμως να μείνουν αναπάντητα, αφού πρόσβαση σε αυτά είχε μονάχα ο/η δημιουργός της συγκεκριμένης σελίδας.
   Επόμενο βήμα μου ήταν να ζητήσω από αυτούς τους «θαυμαστές» μου  να γίνουν φίλοι μου, ως μια κίνηση σιωπηλής συγνώμης για τη ματαιόδοξη (έστω κι ερήμην μου) σελίδα.
  Εδώ θα πρέπει να κάνω μια παρένθεση: στην πλειοψηφία τους οι «θαυμαστές» μου αποδέχτηκαν μ’ ενθουσιασμό και συγκίνηση το αίτημα φιλίας που τους έκανα, αλλά υπήρξαν δυο περιπτώσεις που «λάβωσαν» τη συγγραφική ματαιοδοξία μου (άντρες και οι δύο). Ο ένας άρχισε αμέσως με την έναρξη της φατσοβιβλιοφιλίας μας την παρενόχληση στο παράθυρο συνομιλίας, αποδεικνύοντας ότι δεν είχε καν προσέξει πώς και γιατί είχαμε καταλήξει φατσοβιβλιοφίλοι. Την πρώτη φορά που με άρχισε στο πίτσι πίτσι, ένιωσα σαν έφηβη «διπλαρωμένη» από κάποιον εφαψία στη δεκαετία του ΄60. Και τα έχασα σαν επίσης έφηβη του ΄60. Ίδρωσα από αμηχανία διαβάζοντας τα «μελωμένα» λόγια του (ούτε κι ήξερα ακόμη αυτό το μαραφέτι, το παράθυρο συνομιλίας – πως το κλείνεις ή πώς το αποσυνδέεις ή εν κατακλείδι πώς βάζεις «πάγο» στον ξαναμμένο). Την τρίτη φορά που μου την έπεσε ο τύπος, λειτούργησα άμεσα κι «αναίμακτα»: τον διέγραψα από τη λίστα των φατσοβιβλιοφίλων μου. Ο δεύτερος είχε κι αυτός την πρωτοβουλία να μου ανοίξει κουβέντα στο παράθυρο συνομιλίας (εξακολουθούσα ακόμη να μην ξέρω πώς να το κλείνω) λέγοντας:
«Γνωριζόμαστε; Δε θυμάμαι πού έχουμε γνωριστεί... Πώς και μου έκανες αίτημα φιλίας;»
«Ήσουν γραμμένος στη σελίδα θαυμαστών μου κτλ.» του εξήγησα στα γρήγορα.
«Δε θυμάμαι να έχω γραφτεί ποτέ σε τέτοια σελίδα!» μου είπε ξερά εκείνος.
Φυσικά τον διέγραψα κι αυτόν. Και όχι, βέβαια, για να τον... τιμωρήσω που δεν ήταν θαυμαστής μου, αλλά διότι ποιος ξέρει πώς μπορεί να είχε ερμηνεύσει την πρωτοβουλία μου για αίτημα φιλίας ένας τέτοιος τύπος...
  Αφού, λοιπόν, τέλεψα με τα αιτήματα φιλίας στους «θαυμαστές» μου, το αμέσως επόμενο βήμα μου ήταν να αναρτήσω ερώτημα στον τοίχο του προφίλ μου ζητώντας να μάθω αν ήξερε κάποιος από τους μέχρι τότε φατσοβιβλιοφίλους μου ποιος ήταν ο/η δημιουργός της εν λόγω σελίδας. Και βρέθηκε πολύ γρήγορα η... ένοχος ανάμεσά τους. Ήταν μια πολύ ένθερμη αναγνώστριά μου, από την οποία, αφού της εξήγησα την ένστασή μου ως προς την ύπαρξη μιας τέτοιας σελίδας, ζήτησα ευγενικά να κάνει τουλάχιστον μια διευκρίνηση ως προς την ταυτότητα του/της δημιουργού της εν λόγω σελίδας. Όμως εκείνη δεν ήξερε πώς να το κάνει αυτό και, έτσι, βρήκα την ευκαιρία να της ζητήσω να διαγράψει ολότελα τη σελίδα, το οποίο κι έκανε (αν και μάλλον απρόθυμα).
  Στο μεταξύ με είχε συνεπάρει όλη αυτή η διαδικασία του «κάνω αίτημα φιλίας»-«έρχεται η αποδοχή φιλίας» και, το καλύτερο, να μου έρχονται απανωτά αιτήματα φιλίας από όλες τις μεριές κι εγώ να νιώθω... σταρ! «Με ξέρουν και στο φέισμπουκ» έλεγα κολακευμένη στον εαυτό μου! «Θέλουν να γίνουν φίλοι μου όλοι αυτοί!» Αργότερα, βέβαια, προσγειώθηκα, ως όφειλα, αφού έμαθα ότι αυτή η βροχή αιτημάτων φιλίας είναι μια διαδικασία συνηθισμένη στο φατσοβιβλίο για όλους ανεξαιρέτως τους «νεοφώτιστους». Το ίδιο το φατσοβιβλιοσύστημα παρακινεί τον κόσμο εδώ κι εκεί να κάνουν αίτημα φιλίας στους καινούριους. «Μπορεί όμως αυτή η παρακίνηση να μην έχει πάντα την ίδια ανταπόκριση» επέμεινε η ματαιόδοξη πλευρά του εαυτού μου, και επ’ αυτού δεν έχω καταλήξει ακόμη...
  Οπωσδήποτε πρέπει να ομολογήσω ότι τον πρώτο καιρό ήμουν κατενθουσιασμένη με το καινούριο αυτό παιχνίδι. Πανηγύριζα με κάθε νέο «αίτημα φιλίας» που μου ερχόταν και χαιρόμουν σαν μικρό παιδί με κάθε «αποδοχή» δικού μου αιτήματος ή με κάθε επισήμανση του τύπου «Ο/η τάδε λέει ότι του/της αρέσει η δημοσίευσή σου» ή «Ο/η τάδε σου στέλνει μια καρδιά ή λουλούδια ή ένα ποτάκι ή σοκολάτες κτλ.»... Οι βετεράνοι φεϊσμπουκάδες μού έλεγαν ότι αυτός ο ενθουσιασμός, συνήθως, κρατάει δυο μήνες και ότι μετά ξεθυμαίνει σιγά σιγά... ότι μερικοί αποστασιοποιούνται κάποια στιγμή, ενώ άλλοι ακόμη και ξεγράφονται στο τέλος.
  Όταν είχαν πλέον περάσει πέντε μήνες από το πρώτο μου φατσοβιβλιοβάπτισμα και εγώ εξακολουθούσα να είμαι πιασμένη γερά σ’ αυτό το διαδικτυακό δόκανο –ίσως όχι πια μ’ εκείνον τον πρώτο ενθουσιασμό, μια και είχαν υπάρξει, στο μεταξύ, στιγμές ενόχλησης ή λύπης ή τι-το’θελα-και-μπήκα-εγώ-εδώ-μέσα–, προσπάθησα να βρω προσωπικούς λόγους για τους οποίους έμενα στο φατσοβιβλίο. Και βρήκα εφτά! Τα σχόλια μέσα στις παρενθέσεις είναι μεταγενέστερες διαπιστώσεις...
1. Για να επικοινωνούν μαζί μου εύκολα οι αναγνώστες μου (το γεγονός ότι διαθέτω επίσημο ιστότοπο και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο που κάνουν την ίδια δουλειά το αγνόησα επιμελώς τότε).
2. Για να επικοινωνώ με τον έξω κόσμο (βλέπε φατσοβιβλιοφίλοι), διότι γενικά δεν «κυκλοφορώ» (το πόσο εικονικό θα ήταν αυτό, επίσης το αγνόησα επιμελώς τότε).
3. Για να κοινοποιώ εκδηλώσεις μου και νέες εκδόσεις μου (χμ, αυτό έχει κάποια βάση με τη λογική ότι δεν κάνει κακό να παίρνουμε ορισμένες πρωτοβουλίες προώθησης της δουλειάς μας καμιά φορά).
4. Για να εκφράζω γνώμη (παρ’ όλο που κινδυνεύεις έτσι να χάσεις
αναγνώστες που έχουν αντίθετη άποψη με σένα).
5. Για να χαζεύω (εντάξει, δεν κάνει κακό να χαζεύεις μερικές φορές...).
6. Για να παίρνω ιδέες (χμ, μπορεί και να δουλεύει τελικά το πράμα).
7. Για δημόσιες σχέσεις (ναι, καλά... Εάν δεν είσαι ήδη κάτι, μην περιμένεις να πετύχεις περισσότερα μπαίνοντας στο φατσοβιβλίο!).

  Στη συνέχεια, έχοντας δικαιολογήσει κάπως στον εαυτό μου την παραμονή μου στο φατσοβιβλίο, κοίταξα και να εξαργυρώνω εφεξής το χρόνο που επένδυα (?) σ’ αυτό. Άρχισα, λοιπόν, να κρατώ σημειώσεις και σκέψεις μου σχετικά με αυτό το παιχνίδι, καθησυχάζοντας το μισό μου εαυτό, αυτόν που διαμαρτυρόταν για το χασομέρι, ότι δεν έχανα στο κάτω κάτω ολότελα το χρόνο μου, αφού έκανα παράλληλα και... έρευνα. Την οποία, βέβαια, πράγματι έκανα, αλλά... χαλαρά – και έχοντας παράλληλα ανοιχτό το ταχυδρομείο (βλέπε Gmail-Εισερχόμενα), για να ελέγχω την... κίνηση. Οπωσδήποτε όμως έκανα και «έρευνα». Και πρώτα απ’ όλα άρχισα να παρατηρώ και να κατηγοροποιώ τους πιο χαρακτηριστικούς τύπους που συναντούσα εκεί μέσα.(επόμενη ανάρτηση: "Χαρακτηριστικοί τύποι του φατσοβιβλίου")