Η εικονική κοινωνία του φέισμπουκ με την προσωπική μου ματιά

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Μια σελίδα γίνεται αιτία για διαγραφή φίλων;

Όταν έχεις φτάσει στο όριο των 5000 φίλων και, στο μεταξύ, λαμβάνεις νέα αιτήματα φιλίας από άτομα που κλικάρουν το "Μου αρέσει" στη σελίδα που έχεις φτιάξει ως εναλλακτική λύση (διότι δε θες να φτιάξεις, βρε αδερφέ, Β΄προφίλ!), τότε διά λόγους αβρότητας προς εκείνους που σε τίμησαν με το δικό τους "Μου αρέσει" θες να τους συμπεριλάβεις και στη λίστα των φίλων σου. Τι κάνεις τότε; Συνήθως σε πρώτη φάση αρχίζεις να διαγράφεις από τη λίστα των 5000 φίλων σου άτομα που δεν έχουν επικοινωνήσει ποτέ μαζί σου ή δεν έχετε κανένα κοινό ενδιαφέρον. Σε δεύτερη φάση, όσο κι αν φαίνεται κάπως αυτή η κίνηση, διαγράφεις όσους δεν έχουν κλικάρει το "Μου αρέσει" στη σελίδα σου. Είπαμε είσαι στριμωγμένος: δε θες να φτιάξεις Β΄προφίλ και ταυτόχρονα θες να συμπεριλάβεις στη λίστα των φίλων σου τους... "θαυμαστές" σου... Διαγράφεις, λοιπόν, με τύψεις όσους δεν έχουν τύχει να τους αρέσει η σελίδα σου και χωρίς τύψεις όσους έχουν λάβει σχετική πρόσκληση από μέρους σου και την έχουν αγνοήσει για τους δικούς τους λόγους. Και βέβαια δε διστάζεις να διαγράψεις όσους αντιληφθείς ότι είχαν μεν κλικάρει το "Μου αρέσει" στη σελίδα σου (προφανώς για να σου κάνουν την καρδιά) και στη συνέχεια, για δικούς τους λόγους, έχουν κλικάρει το "Δε μου αρέσει".

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Ψεύτικη ευγένεια

Θα πρέπει να γνωρίζει ο κάθε φεϊσμπουκάς ότι με τις νέες εφαρμογές του φέισμπουκ δεν μπορεί να λέει,τάχα, στον κάτοχο μιας σελίδας ότι έχει κλικάρει το "Μου αρέσει" σε αυτή, διότι ο ενδιαφερόμενος μπορεί να το... τσεκάρει ανά πάσα στιγμή. Οπότε είναι προτιμότερο να αγνοήσει μια τέτοια πρόσκληση παρά να απαντήσει... ευγενικά "Μετά χαράς!" "Και βέβαια!" ή "Αμέσως τώρα!" και να μην το πράξει. Το χειρότερο όμως είναι να απαντήσει έτσι -"Μετά χαράς!" "Και βέβαια!" ή "Αμέσως τώρα!"-, να κλικάρει κανονικά το "Μου αρέσει" στη σελίδα που του προτείνουν και μετά, αφήνοντας έναν εύλογο χρόνο τσεκαρίσματος από τον ενδιαφερόμενο, να κλικάρει το "Δε μου αρέσει". Ο κάτοχος της σελίδας είναι σίγουρο ότι με τις εφαρμογές του φέισμπουκ θα το ανακαλύψει  (βλέπε "εμφάνιση φιλίας"). Οπότε, εάν, βρε αδερφέ, δεν την πάει αυτή τη σελίδα ή δε συμφωνεί με την όλη ιδέα "κάνω σελίδα και ζητάω θαυμαστές της" αλλά αποδέχτηκε την πρόσκληση σε μια κρίση... ευγενείας, μαζί με το "Δε μου αρέσει" στη σελίδα είναι προτιμότερο αυτός ο... ευγενής φεϊσμπουκάς να πατήσει και μία "διαγραφή" στο φίλο που τον "ενόχλησε" με τη σελίδα του -- διαγράφοντας έτσι και την ψεύτικη ευγένειά του.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

book _rebels_GR φεϊσμπουκάδες

Οι book _rebels_GR είναι μια πολιτιστική ομάδα που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το φέισμπουκ μπορεί να γίνει πλατφόρμα πολλαπλών δραστηριοτήτων, διότι τα πάντα εξαρτώνται πάντα από τον τρόπο της διαχείρησης του κάθε μέσου -ηλεκτρονικού ή μη.

Στις 16 του Σεπτέμβρη, λοιπόν, είχαμε την πρώτη συνάντηση των  book _rebels_GR έξω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Είμαστε μια ομάδα που δημιούργησε στο φέισμπουκ η εκλεκτή δημοσιογράφος και φίλη Ρίτσα Μασούρα, με στόχο, όπως γράφει "(...) όχι μόνο να παραμείνουμε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή αναρτώντας βιβλία της αρεσκείας μας, αλλά για να συναντηθούμε κάποια στιγμή στις πλατείες μ’ ένα βιβλίο ανά χείρας, σε μια ανατρεπτική, όσο και ουτοπική κίνηση αντίδρασης για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μέσα από την ουτοπία, όμως, δεν γεννιέται πάντα το καινούργιο;"
 http://www.facebook.com/voula.mastori#!/pages/Book_rebels_GR/226991393985059?sk=info

Μια χούφτα φεϊσμπουκάδων από τη συνάντηση των book _rebels_GR (από αριστερά: Παυλίνα Παμπούδη, Πόλυ Χατζημανωλάκη, Βούλα Μάστορη, Ιωάννα Μπ. Μπαμπέτα, Πέρσα Κουμούτση και στο βάθος από πίσω Ελένη Δικαίου)
Σε αυτή την πρώτη μας συνάντηση μας υποδέχονταν θερμά η Ρίτσα Μασούρα και η Ελένη Καλογερίνη, οι οποίες συντόνιζαν δημοκρατικά και φιλόξενα τις κινήσεις της ομάδας. Ηλεκτρονικοί φίλοι γνωριστήκαμε από κοντά για πρώτη φορά και ήταν μια "ασφαλής" γνωριμία, αφού όλοι μας μοιραζόμαστε την αγάπη μας για το βιβλίο. Η Ελένη είχε ένα καλό λόγο για όλους και με το κινητό της απαθανάτιζε επίσης "ιστορικές" στιγμές -- και με την υπόσχεση να σβήσει τις φωτογραφίες με τα "άσχημα προφίλ" μας. Ναι, υπήρχε, όπως καταλαβαίνετε, και μια ελαφρότητα του είναι στη συνάντησή μας, διότι οι βιβλιόφιλοι δεν είμαστε αναγκαστικά "αραχνιασμένοι" τύποι. 

Η επόμενη συνάντηση θα γίνει τον Οκτώβρη. Περιμένετε νέα!!

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Μεταφέρω τούτο το κείμενο, διότι συμφωνώ μεν με αυτά που λέει αλλά διαφωνώ όσον αφορά τα λεγόμενα περί βιαστή (το οποίο μπορεί να είναι σχήμα λόγου) και στη αφοριστική γενίκευση περί δικτύωσης. Το πόσο επικίνδυνο ή ισοπεδωτικό είναι το διαδίκτυο, και το φέισμπουκ στην προκειμένη, εξαρτάται πάντα από την προσωπική διαχείριση που του κάνει ο καθένας μας. Παράγοντας που επηρεάζει όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας - στην πραγματική ή εικονική πραγματικότητα...

Δικτυωμένη από το 1997 (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8821)

Της Μαρκέλλας Μακρή 16/09/2011 
1 εικόνα
Τα Μέσα-Έξω ( κρέας να μπει, κρέας να βγει)  της Κοινωνικής Δικτύωσης...
Ήμουν πολύ βαθιά νυχτωμένη. Λες και δεν είμαι χρόνια στο ίντερνετ, λες και δεν ξέρω τί συμβαίνει στον διαδικτυακό κόσμο γενικά. Είχα κρατήσει μια "ρομαντική" εικόνα, μακριά από το mirc, τα chat και τα forum, που ήξερα πως ήταν είτε γκομενοπαγίδες, είτε μια ευκαιρία να πηδήξεις και να πηδηχτείς. Ευτυχώς άνοιξαν τα μάτια μου. Ξαφνικά είδα την πραγματικότητα. Κι όσο εγώ χρησιμοποιούσα όλα αυτά τα μέσα "κοινωνικής δικτύωσης", η άλλη πλευρά εμφανίστηκε.
Ποια κρίση; Όλοι βρίσκονται σ' ένα μεγάλο κρεβάτι έτοιμοι ν' ανοίξουν, όχι την καρδιά τους για να μιλήσουν, αλλά τα γεννητικά τους όργανα. Elelitsa skise me, Anna xekoliara, Babis terastios... Και φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες, μηνύματα, χυδαίες προσεγγίσεις, λες και το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο είναι είτε ένα παλαμάρι, είτε μια τρύπα. Οκ όχι μία, δύο. Και το peeping να κρατά τα σκήπτρα του βασιλιά. Γιατί μας αρέσει να κοιτάμε; Τι μας λείπει; Ποιος ο λόγος να εκτεθείς έτσι στα μάτια χιλιάδων; Για ποια επιβεβαίωση μιλάμε;
Το "θέλω να σε πηδήξω", έγινε like, το "πάρε μου μια πίπα" poke και οι ώρες ατέλειωτες, ο κόσμος είναι μεγάλος. Ποτέ δεν ήμουν συντηρητική. Πάντα είχα ανοιχτό μυαλό. Αλλά αυτό, πλέον, μου φαντάζει τόσο, όχι απλά χυδαίο, αλλά βρώμικο. Το σεξ είναι βρώμικο, έτσι έλεγαν παλιά, για να δημιουργήσουν ενοχές. Όχι το σεξ δεν είναι βρώμικο, εμείς είμαστε ζώα. Όχι ζώα, αυτά δεν φταίνε σε τίποτα. Εμείς είμαστε γλιτσεροί. Λες κι έχουμε βγει από βάλτο. Και όταν η αυτοεκτίμηση μας είναι στο ναδίρ, αντί να τα βάλουμε κάτω και να δούμε τι πάει στραβά, εκτιθέμεθα. Πότε ο εγκέφαλος μας μετακόμισε στο κάτω μέρος του σώματος μας; Και γιατί είναι τόσοι πολλοί και τόσες πολλές που ψάχνουν την επιβεβαίωση μέσω του εκχυδαϊσμού; Τι σπρώχνει μια ώριμη γυναίκα να ανοίξει τα "σώψυχα" της; Μία μικρή κοπέλα να ποζάρει σαν Λολίτα στο δωμάτιο της; Μπορείς ακόμα να δεις τις κούκλες της.
Πως μπορείς να πεις σε αυτά τα κορίτσια, ότι με αυτές τις κινήσεις το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξιτάρουν και όχι να προκαλούν θαυμασμό; Και στα νεαρά αγόρια ότι αυτό που βλέπουν πρέπει να το σεβαστούν; Πώς μπορείς να τα κάνεις να εκτιμήσουν το άλλο φύλλο και να σεβαστούν τις επιθυμίες του; Και μετά λες. φταίει ο βιαστής. Πώς μπορείς να εκπαιδεύσεις μια ολόκληρη γενιά να ανοιγοκλείσει τα μάτια της και όχι να τα έχει συνέχεια ανοικτά, κολλημένη σε μια οθόνη που δεν κρύβει τίποτα;
Δεν είμαι συντηρητική. Ρομαντική είμαι. Και αναρωτιέμαι. Εφόσον δεν έχουμε την τύχη να είμαστε γουρούνια(*), ποσό κρατά ένας οργασμός;
 (*) Στα γουρουνάκια ο οργασμός υποτίθεται ότι διαρκεί μισή περίπου ώρα.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8821