Η εικονική κοινωνία του φέισμπουκ με την προσωπική μου ματιά

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Μεταφέρω τούτο το κείμενο, διότι συμφωνώ μεν με αυτά που λέει αλλά διαφωνώ όσον αφορά τα λεγόμενα περί βιαστή (το οποίο μπορεί να είναι σχήμα λόγου) και στη αφοριστική γενίκευση περί δικτύωσης. Το πόσο επικίνδυνο ή ισοπεδωτικό είναι το διαδίκτυο, και το φέισμπουκ στην προκειμένη, εξαρτάται πάντα από την προσωπική διαχείριση που του κάνει ο καθένας μας. Παράγοντας που επηρεάζει όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας - στην πραγματική ή εικονική πραγματικότητα...

Δικτυωμένη από το 1997 (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8821)

Της Μαρκέλλας Μακρή 16/09/2011 
1 εικόνα
Τα Μέσα-Έξω ( κρέας να μπει, κρέας να βγει)  της Κοινωνικής Δικτύωσης...
Ήμουν πολύ βαθιά νυχτωμένη. Λες και δεν είμαι χρόνια στο ίντερνετ, λες και δεν ξέρω τί συμβαίνει στον διαδικτυακό κόσμο γενικά. Είχα κρατήσει μια "ρομαντική" εικόνα, μακριά από το mirc, τα chat και τα forum, που ήξερα πως ήταν είτε γκομενοπαγίδες, είτε μια ευκαιρία να πηδήξεις και να πηδηχτείς. Ευτυχώς άνοιξαν τα μάτια μου. Ξαφνικά είδα την πραγματικότητα. Κι όσο εγώ χρησιμοποιούσα όλα αυτά τα μέσα "κοινωνικής δικτύωσης", η άλλη πλευρά εμφανίστηκε.
Ποια κρίση; Όλοι βρίσκονται σ' ένα μεγάλο κρεβάτι έτοιμοι ν' ανοίξουν, όχι την καρδιά τους για να μιλήσουν, αλλά τα γεννητικά τους όργανα. Elelitsa skise me, Anna xekoliara, Babis terastios... Και φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες, μηνύματα, χυδαίες προσεγγίσεις, λες και το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο είναι είτε ένα παλαμάρι, είτε μια τρύπα. Οκ όχι μία, δύο. Και το peeping να κρατά τα σκήπτρα του βασιλιά. Γιατί μας αρέσει να κοιτάμε; Τι μας λείπει; Ποιος ο λόγος να εκτεθείς έτσι στα μάτια χιλιάδων; Για ποια επιβεβαίωση μιλάμε;
Το "θέλω να σε πηδήξω", έγινε like, το "πάρε μου μια πίπα" poke και οι ώρες ατέλειωτες, ο κόσμος είναι μεγάλος. Ποτέ δεν ήμουν συντηρητική. Πάντα είχα ανοιχτό μυαλό. Αλλά αυτό, πλέον, μου φαντάζει τόσο, όχι απλά χυδαίο, αλλά βρώμικο. Το σεξ είναι βρώμικο, έτσι έλεγαν παλιά, για να δημιουργήσουν ενοχές. Όχι το σεξ δεν είναι βρώμικο, εμείς είμαστε ζώα. Όχι ζώα, αυτά δεν φταίνε σε τίποτα. Εμείς είμαστε γλιτσεροί. Λες κι έχουμε βγει από βάλτο. Και όταν η αυτοεκτίμηση μας είναι στο ναδίρ, αντί να τα βάλουμε κάτω και να δούμε τι πάει στραβά, εκτιθέμεθα. Πότε ο εγκέφαλος μας μετακόμισε στο κάτω μέρος του σώματος μας; Και γιατί είναι τόσοι πολλοί και τόσες πολλές που ψάχνουν την επιβεβαίωση μέσω του εκχυδαϊσμού; Τι σπρώχνει μια ώριμη γυναίκα να ανοίξει τα "σώψυχα" της; Μία μικρή κοπέλα να ποζάρει σαν Λολίτα στο δωμάτιο της; Μπορείς ακόμα να δεις τις κούκλες της.
Πως μπορείς να πεις σε αυτά τα κορίτσια, ότι με αυτές τις κινήσεις το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξιτάρουν και όχι να προκαλούν θαυμασμό; Και στα νεαρά αγόρια ότι αυτό που βλέπουν πρέπει να το σεβαστούν; Πώς μπορείς να τα κάνεις να εκτιμήσουν το άλλο φύλλο και να σεβαστούν τις επιθυμίες του; Και μετά λες. φταίει ο βιαστής. Πώς μπορείς να εκπαιδεύσεις μια ολόκληρη γενιά να ανοιγοκλείσει τα μάτια της και όχι να τα έχει συνέχεια ανοικτά, κολλημένη σε μια οθόνη που δεν κρύβει τίποτα;
Δεν είμαι συντηρητική. Ρομαντική είμαι. Και αναρωτιέμαι. Εφόσον δεν έχουμε την τύχη να είμαστε γουρούνια(*), ποσό κρατά ένας οργασμός;
 (*) Στα γουρουνάκια ο οργασμός υποτίθεται ότι διαρκεί μισή περίπου ώρα.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8821

Δεν υπάρχουν σχόλια: