«Ο/η τάδε σε σκούντηξε. Σκούντηξέ τον/την κι εσύ» σου λέει το φατσοβιβλιοσύστημα στην άκρη δεξιά της αρχικής σελίδας. Προσωπικά, όταν πρωτοείδα αυτή τη φατσοβιβλιοειδοποίηση με το χαρακτηριστικό χεράκι που τη συνόδευε, γέμισα καχυποψία. Τι σόι επικοινωνία ήταν αυτή; Πρώτον, εκείνο το συγκεκριμένο σκούντημα προερχόταν από αρσενικό. Δεύτερον, εκείνο το χεράκι δε μου γέμιζε το μάτι. Σαν χεράκι εφαψία μού έμοιαζε. Κι αν αυτό το χεράκι, λοιπόν, δε με σκουντούσε απλά αλλά με «ακουμπούσε»; Μήπως έπρεπε να θιχτώ; Ή μήπως ήμουν πολύ, πολύ όμως, καχύποπτη; Πριν διαγράψω, λοιπόν, τον «ύποπτο» (διότι, ναι, αυτό με προέτρεπε τότε εμένα η ανατροφή μου να κάνω), βγήκα ως πρωτάρα φεϊσμπουκού στο φατσοβιβλιότοιχο και ρώτησα τι σήμαινε αυτό το «σκούντημα». Η ερώτηση πραγματικά διασκέδασε όσους την είδαν, αλλά κανείς δεν έδωσε μια συγκεκριμένη απάντηση. Ίσως διότι νόμισαν ότι ρωτούσα για πλάκα. Όπως και να ’χει, τώρα, μετά από ενάμιση χρόνο φατσοβιβλιοθητείας, μπορώ να πω ότι το σκούντημα είναι αμφίσημο. Το ίδιο πονηρό όσο και αθώο. Πολλοί φεϊσμπουκάδες το χρησιμοποιούν για να φλερτάρουν, αλλά έχει αποδειχτεί ότι δεν είναι καθόλου αποτελεσματικό. Και παρ’ όλο που ο φατσοβιβλιογραφίστας το έχει κάνει κάπως σκανταλιάρικο προς το πονηρό (το χεράκι λέω), το φατσοβιβλίο το έχει ως μια διασκεδαστική διαδραστική επιλογή. Γεγονός πάντως είναι ότι μπορεί να σκουντήξεις κάποιον ή κάποια, και να μη σημαίνει αυτό τίποτε άλλο από ένα «γεια, εδώ είμαι» ή να υπονοεί ένα «γεια, είσαι για...;». Θα μου πεις, εικονικό σκούντημα είναι, γιατί το κάνεις ολόκληρο θέμα; ΟΚ, να γελάσω, ΟΚ να μη θιχτώ. Αλλά να φτάσω μέχρι και ν’ ανταποδώσω το σκούντημα; Και, μάλιστα, σε κάποιον άγνωστο αρσενικό; Εμένα η ανατροφή μου (ναι, αυτή πάλι) δε μου το επιτρέπει, πάει και τέλειωσε (γελάω, φυσικά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου